วันที่ 4 ธันวาคม 2565 กรม ทช. โดยศูนย์วิจัยฯ อ่าวไทยตอนกลาง ขอรายงานผลชันสูตรซากพะยูนที่เกยตื้น โดยพบว่าเป็นพะยูนเพศผู้ ยาว 2.07 เมตร สภาพซากเน่ามาก โดยประเมินจากความยาวลำตัวคาดว่าพะยูนอายุประมาณ 5 ปี สภาพซากมีรอยกรีดบริเวณส่วนหัวและหางเกิดหลังการตาย และพบรอยเชือกรัดบริเวณหัวหลังจมูก ซึ่งกล้ามเนื้อใกล้รอยรัดช้ำ แสดงว่ารอยรัดเกิดก่อนตาย เมื่อตรวจสอบกะโหลกพบเขี้ยวคู่หลัง 1 คู่ ซึ่งยังไม่โผล่พ้นริมฝีปาก และไม่พบร่องรอยการถูกตัด และเขี้ยวคู่หน้าหลุดไปแล้วตามธรรมชาติซึ่งจะหลุดในช่วงวัยรุ่น เมื่อชันสูตรอวัยวะภายในพบว่าอวัยวะส่วนใหญ่เน่าสลาย พบเฉพาะอวัยวะทางเดินอาหารบางส่วน ซึ่งพบหญ้าทะเลในกระเพาะอาหารและไส้ติ่ง แสดงว่าพะยูนยังสามารถหากินได้ก่อนตาย สำหรับสาเหตุการตายไม่สามารถระบุได้เนื่องจากซากเน่า แต่สันนิษฐานว่าพะยูนตายอย่างเฉียบพลันเนื่องจากยังพบอาหารในทางเดินอาหารอยู่และพะยูนมีชั้นไขมันที่สมบูรณ์